Je kent het wel; je zit op een terras lekker te genieten van je koppie koffie of een wijntje en je observeert de voorbijgangers. Sommige van hen zijn in gedachten verzonken, anderen verplaatsen zich haastig of staan geduldig te wachten, maar ieder zit in zijn eigen bubbel, zijn eigen wereld. Zonder elkaar op te merken of misschien terloops hooguit met een vluchtig oogcontact, passeren al deze werelden elkaar. Wat houdt hem bezig op dit moment? Waar gaat zij naar toe? Wat is haar verhaal? Deze observaties blijven mij inspireren. Er is iets magisch in het getuige zijn van mensen als ze zich ongezien wanen.