Een serie die verwijst naar het werk van Pierre Bonnard, waarin vrouwenfiguren zich stil en ingetogen bewegen door de tuinen. Maar in plaats van hun lichamen, wordt slechts getoond wat hen bekleedde: de jurken. Of beter gezegd, de patronen daarvan. De figuren zijn half verdwenen — opgelost in tijd en licht — maar de stoffen blijven zweven, als sporen van aanwezigheid, sporen van tijd. Tegelijkertijd resoneert deze reeks met onze eigen tijd. Waar jurken vroeger een verhaal vertelden van zorg en ambacht, zijn ze vandaag vaak vluchtig en massaal, fast fashion als wegwerphuls. Waar kleding ooit gemaakt werd om te blijven, raakt mode nu even snel vervlogen als de figuren in haar werk.
